Reis naar Calapan!

Na een heerlijke nacht waarin we wel een aantal keren zijn wakker geworden staat vandaag de reis naar Calapan op het programma. Na een heerlijk ontbijt bestellen wij via Uber een auto richting een busstation vanwaar wij naar Batangas de bus pakken. Uiteraard hebben wij de chauffeur omgepraat om ons even (200 km) naar Batangas te brengen. Dit verhaal schrijf ik dus ook terwijl wij heerlijk relaxed naar de veerboot worden gebracht. (Toen wisten we nog niet dat we toch ondanks onze onderhandelingen redelijk zijn beetgenomen door dezevriendelijke chauffeur).

De goed Engels sprekende chauffeur vertelt ons ook wat geinige feiten:

Nederland dat kennen ze niet, wel Europa.
Het gemiddelde inkomen is 300 euro per maand! De meeste Filipinos die in Manila wonen zien dus in hun hele leven alleen Manila.
De chauffeur zingt inmiddels op geheel eigen wijze mee met klassiekers van Phil Collins
Basketbal is hier de volkssport nummer 1!
Valentijnsdag is hier echt heel groot en iedereen praat erover.

Inmiddels zijn wij aangekomen in Calapan! Het hotel is prima en we relaxen hier de hele middag en avond.. enerzijds omdat we op een heerlijk terras zitten met uitzicht over zee, anderzijds omdat onder ons de kinderen bedelen en om het hotel heen alleen maar kleine straatjes met krottenhuisjes zijn.

Toen wij door de taxi bijde veerboot zijn gebracht, werden we gelijk aangesproken door wederom vriendelijke maar VEEL filipinos die ons met van alles kunnen helpen maar vooral goedkope tickets... Uiteraard hebben wij ze bij de officiële balie gehaald, en niet voor een goede prijs maar voor een uitstekende prijs. Ja die Filipinos en zien overal commerciële kansen.

Voordat we de boot opgingen werden de tassen nog wel even gecontroleerd op drugs! Een hondje moest even snuffelen en gelukkig hadden wij niks mee, maar goed ook want aan het eind van de rij stond een militair met een geladen mitrailleur! Ik moet zeggen, je voelt je hart wel bonken in je keel..Mocht je willen weten waarom? Zoek dan even op Google: Filipijnen en drugs....

Vanaf de boot hebben we onze eerste ervaring in een tricycle! Deze brommer met doet denken aan een motor met zijspan maar dan kleiner. Let op wij zitten er met z'n 4'en in exclusief bestuurder. Onze tassen moeten ook nog eens mee. Gelukkig kunnen die gewoon op het dak. :-)

Maar we hebben het overleefd en zitten nu dus heerlijk aan biertjes naar de zonsondergang te kijken...Tijdens het eten is er ook nog een heerlijke liveband, afgezien van de timing, de lelijke stemmen en valse instrumenten is er best naar te luisteren. Deze avond gaan wij redelijk op tijd naar bed vanwege de ontmoeting met Ivy Mae de volgende dag.